Luc Boudens
De veelzijdige Vlaamse kunstenaar Luc Boudens (1960) richtte in 1984 het Centrum voor Documentatie en Reëvaluatie op. Dit CDR legde zich toe op Vlaamse (ook franstalige) literatuur uit het interbellum. Eind jaren 80 vulde hij zijn literaire carrière aan met twee verhalenbundels, Vrijdag visdag en De tiende provincie. Hierna debuteerde hij ook als romancier met de werken Het zijn lange dagen, die hij promootte met een literaire videoclip,Het lijden van jonge Werner en Gesloten vanwege familieomstandigheden. Uiteindelijk bracht hij ook nog een dichtbundel uit: Wie legt er mee patience?
Zijn werk werd geschaard bij de andere Vlaamse ‘mooie jongen goden’ Tom Lanoye en Herman Brusselmans die door critici bestempeld werden als de ‘luidruchtige Belgen’. Boudens is tegenwoordig lang niet zo luidruchtig meer en spendeert zijn tijd vooral aan de plastische kunsten. Ook zijn lino’s, tekeningen en schilderijen publiceerde hij, hoewel in zeer beperkte, met de hand gelegde en met de handpers gedrukte bibliofiele uitgaves. Het schrijven gaf hij echter nooit helemaal op en nu komt hij terug met een nieuwe roman: Op eenzame hoogte.