Rafael Horzon – meubelmagnaat, oorspronkelijk genie en appeltaarttycoon.
Mislukte als student en pakketbezorger, maar bouwde in de loop der jaren het modocomimperium op: een modemerk, een scheidingsadviesbureau, een nachtclub, een Speciaalzaak voor Appeltaarthandel -het ene baanbrekende idee na het andere, en elk project baarde enorm veel opzien: met een föhn wekte hij geestdrift in de kunstwereld, met de hoofdstropdas zorgde hij voor een revolutie in de modewereld, en met de uitvinding van de perfecte boekenkast lukte het hem een Zweedse meubelprijsvechter volledig van de markt te verdringen. Op het hoogtepunt van zijn succesvolle leven maakt hij pas op de plaats en blikt terug. En zie: Horzon blijkt ook nog eens buitengewoon charmant en intelligent over zichzelf te vertellen.
“Wie had gedacht dat uitgerekend een handelaar in boekenkasten het leukste boek over Berlijn zou schrijven? Hij heet Rafael Horzon, en zijn schelmenroman: Het witte boek.”
(Volker Weidermann, Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung)
“Uit de kroniek van al zijn verschillende ideeën en flops maakt Horzon met doelgerichte Münchhausenoverdrijving in hoogdravende fictiefragmenten een ontwikkelingsroman die voortdurend de spot met zichzelf drijft. … Verder valt er ook nog heel wat te lachen met dit van ideeën overlopende werk.”
(Jan Wiele, Frankfurter Allgemeine Zeitung)
“Horzon heeft een kunstwerk volbracht.”
(Philipp Haibach, Die Welt)
“Dat Het witte boek ook nog zo lichtvoetig en amusant uitgevallen is, met overal een haast magische zweem van lichte zelfspot, maakt het zonder meer een van de vrolijkste boeken van deze herfst.”
(Sebastian Hammelehle, Die Welt). “En dus is Het witte boek niet alleen een heel goed, hoogromantisch Berlijnboek, maar ook een heel goed Duitslandboek, waarin je kunt lezen hoe iemand telkens weer tegen de muur van ‘s lands DIN-normen, voorschriften en akeligheden oploopt, en toch niet opgeeft, ook als hij af en toe erg moet huilen. Veel mensen hebben ideeën, maar ideeën die je hoofd niet uitkomen, sterven daar ook. In Horzons wereld leven ze, en dat is bevrijdend en aanstekelijk, als een leuke virus.”
(Marc Fischer, Welt am Sonntag)
“Het doet denken aan de schelmenroman uit de 19de eeuw, heel geestig – vooral omdat Horzon zijn eigen leven opschrijft. … Dat is kunst, vaak met een grote K.”
(Tobias Rapp, Der Spiegel)
“Het witte boek is een ontwikkelingsroman vol Latijnse citaten. De auteur maakt zich vrolijk over ontwikkelingsromans, maar hij neemt de taak om zichzelf te vinden uiterst serieus. Dat maakt dit boek zo sympathiek en waar.”
(Ulrich Gutmair, Die Tageszeitung)
“Een fantastisch boek, waaruit je jonge kunstenaars ‘s avonds voor het slapengaan zou moeten voorlezen.”
(Nina Zimmer, Basler Zeitung)
Rafael Horzon, in 1970 geboren in Hamburg, studeerde filosofie, Latijn, natuurkunde en vergelijkende literatuurwetenschappen in Parijs, München en Berlijn, voordat hij in 1995 een opleiding tot pakketbezorger bij de Duitse posterijen voltooide. Vanaf 1996 volgde de oprichting van talloze ondernemingen, zoals Galerie Berlintokyo, de Wetenschapsacademie Berlijn, meubelhuis Moebel Horzon, modemerk Gelee Royale en een Speciaalzaak voor Appeltaarthandel. Rafael Horzon woont en werkt in Berlijn.