Toen Speedboot eind jaren zeventig verscheen, hadden lezers nog nooit zoiets ervaren; het tartte de wetten van de roman en deed dit zonder experimenteel te willen zijn. Het lezen ervan was een nieuwe, onverwachte ervaring. Die stem; ambivalent, nieuwsgierig, wrang. De stem van Jen Fain, een journaliste zich begevend in het precaire landschap van het stedelijke Amerika. Partygasten, taxichauffeurs, hosselaars, professoren, journalisten, presidenten en de jeugd vullen de wereld zoals Jen haar aantreft.
De roman Speedboot speelt met de grenzen van het genre. Het leven wordt haarfijn in schetsen beschreven. De manier waarop Renata Adler haar verhaal vertelt, is veertig jaar na dato nog steeds vernieuwend en fris. Een roman die geen roman wil zijn. Fris en doelloos als het leven zelf en pakkend tot de laatste zin.
Renata Adler (1938) werd geboren te Milaan en groeide op in het Amerikaanse Connecticut. Ze verwierf met haar journalistieke carrière veel respect waarbij haar onverschrokken houding het meest indrukwekkend is. Openbare kritiekuitingen, zelfs over collega’s, maakten haar tot een van de meest gevreesde vrouwelijke recensenten. Vanaf 1963 zou ze vier decennia lang als criticus voor The New Yorker werken.
Die scherpheid van de journaliste en criticus vertaalt zich tot een heldere en intelligente stijl van de fictie-schrijfster.
Vertaling Patricia Moerland
